Fake it til you can make it

... read my blog about being a fake Dane on Expat in Denmark: http://blog.expatindenmark.com/2013/12/12/playing-dane/

Helle en het verhaal achter de selfie

Opeens wist de hele wereld wie Helle Thorning-Schmidt was: die blonde naast Barack Obama, die een selfie maakte met Obama en de Britse premier David Cameron. Een momentopname, in vele opzichten, die selfie - kijk hier http://blogs.afp.com/correspondent/

De wereld sprak er schande van, leek het. David Cameron werd in het Britse parlement ter verantwoording geroepen over zijn ongepaste gedrag tijdens Mandela's herdenkingsdienst. Na zijn verklaring (de sfeer etcetera) voegde hij daar fijntjes aan toe:  "Je zou kunnen zeggen dat Mandela een bijzondere rol speelde in het samenbrengen van mensen. (...) Dus toen een lid van de familie Kinnock mij vroeg om op de foto te gaan, kon ik niet weigeren."

Helle Thorning-Schmidt is namelijk getrouwd met een zoon van de vroegere Britse Labour-leider Neil Kinnock.

E o ja, ze bleek ook nog de premier van Denemarken te zijn. Je zou het bijna vergeten.

Helle Thorning-Schmidt kreeg weinig kans om het te vergeten. Op dezelfde tribune, tijdens de herdenkingsdienst voor Nelson Mandela afgelopen dinsdag, kreeg ze smsjes. Het werk van een premier gaat immers door, ook wanneer ze in het buitenland is. En net die dag bereikte de Deense politiek een voorlopig hoogtepunt, want minister van justitie Morten Bødskov trad af omdat hij had gelogen over een bezoek van de parlementscommissie voor Justitie aan Christiania, de hippievrijstad in Kopenhagen.

Dit is een van die momenten waarop het echte leven opeens verdomd veel op de televisieserie 'Borgen' lijkt. Je licht als premier eventjes je hooggehakte hielen, kijkt tussendoor op je smartphone en hopla, weer een minister treedt af.

Weer, want hij was niet de enige de afgelopen tijd. Een tijdje geleden moest de minister van Ontwikkelingssamenwerking, Christian Friis Bach aftreden omdat zijn ambtenaren verzuimd hadden het parlement in te lichten over de riante reisvergoeding die ex-premier Lars Løkke Rasmussen ontving als voorzitter van een in Zuid-Korea gebaseerde, internationale NGO (hier zal ik in een ander blog nog op terugkomen).

Verder was Villy Søvndal, minister van Buitenlandse Zaken uitgeschakeld vanwege de gevolgen van een bloedprop in zijn hart (zijn vrouw kreeg kort daarop een zware hartaanval).

Minister Annette Vilhelmsen van Sociale Zaken, Jeugdzaken en Integratie lag deze week ook onder vuur omdat ze had gelogen over steun die ze buiten de procedures om had toegezegd aan een organisatie die zwakken in de samenleving wil stimuleren om te stemmen (een maand geleden waren er gemeenteraadsverkiezingen).

Dus wat doet Helle Thorning-Schmidt bij thuiskomst? Ze zwaait met haar toverstafje (de smartphone) en komt twee dagen later op de proppen met een 'ministerrokade'. Net zoals bij schaken schuift ze de 'poppetjes' rond. Villy Søvndal, toch al op non-actief, treedt af vanwege gezondheidsproblemen, minister van Belastingen Holger K. Nielsen wordt minister van Buitenlandse Zaken en parlementslid Jonas Dahl wordt minister van Belastingzaken. Minister Karen Hækkerup van Voeding, Landbouw en Visserij is nu minister van Justitie, en EU-parlementariër Dan Jørgensen volgt haar op bij Voeding, Landbouw en Visserij.

En Annette Vilhelmsen? Die mag blijven. Komt ook nog een blogje over. Als er tenminste dit weekeinde niet weer iets nieuws en spannends in de Deense politiek gebeurt.

Ho ho ho?

Christmas in Denmark is refreshingly pagan. That is what struck me the first time we celebrated Christmas here. Food, gifts and having fun with family and friends.

In the Netherlands we have a strict division of labour. Though the feasts are both in December, they are widely different: Christmas is about religion, fine food and, perhaps, merriment (as in 'classy' fun). Whereas gifts and boisterous fun is the realm of Sinterklaas.

Sinterklaas is both the familiar name for Saint Nicholas and the festivity itself. On the eve of 5 December, the Dutch exchange gifts. The idea is that you do not know who has given you the gift, and often there's a poem attached that is supposed to be funny – sometimes to, and beyond, the pain threshold. It can also be wrapped up inside something funny - the so-called 'surprise'. Thus hours of work disappear into crafting a container for a small gift. Grown-ups poke fun at each other that way, but children get 'real' gifts if they are still considered believers. Believers in the Sinterklaas story, that is. Here comes the simple version.

The story about Sinterklaas is that he lives in Madrid and travels yearly to the Netherlands on a boat filled with gifts for children who have been good. On the evening of 5 December, Sinterklaas rides out on his white horse on the Dutch roofs, delivering the gifts through the chimneys. His helper, Zwarte Piet (Black Pete), does the chimney bit. Children who have been naughty get no gifts but a bag of salt. If they are lucky, that is. Zwarte Piet's other task is doling out corporal punishment, or, worst of the worst, abducting the rascals in a burlap sack and taking them to Spain.

Through the years, the division of labour between Sinterklaas and Christmas has become blurred. As religion has become less prominent in Dutch society, many people tend to give gifts at Christmas, too. Or they have stopped celebrating Sinterklaas altogether and do gift-giving the American Way, at Christmas. Still, many people have a bad conscience about the wealth of gifts and the tables filled with food and wines – all in sharp contrast to that babe in the manger. Not to speak of the rest of the world that is suffering hardship and hunger.

Alongside this process, the Sinterklaas festivities and the accompanying story have changed. Corporal punishment has gone out of fashion, and it is no longer a threat but rather a treat to go to Spain. Also, Zwarte Piet is not alone anymore, he has gotten more and more assistants and has gotten more light-skinned over the years. Despite all that, Zwarte Piet himself has become a source of controversy because quite a number of Dutch consider his figure as a symbol of slavery, confirming all prejudices about blacks – so not a festive figure at all. Other Dutch people though fiercely cling to the 'black' in Zwarte Piet, so much so that he now stands for an expression of real Dutchness. Which has led me to the conclusion that it takes roughly 150 years to integrate in the Netherlands if you are black.

Some sort of a Sinterklaas will survive in Holland, I think. If not, we have to console ourselves with the thought that his descendant, Santaclaus, is gaining world domination – also in Denmark.