Jeppe Nybroe is een
bekende Deense freelance-journalist. Sommigen zouden misschien zeggen
'berucht' – in 2007 was hij het middelpunt van een journalistieke
controverse over inzet van Deense militairen in Irak – maar dat is een
ander verhaal.
In elk geval: begin
maart is hij losgelaten door zijn gijzelaars, en afgelopen weekeinde
deed hij zijn verhaal aan de Deense pers, o.a. BT, zijn oude werkgever TV2 en Jyllands-Posten.
Begin februari was hij
op reportage samen met zijn Libanese collega Rami Aysha in
Oost-Libanon, vlak bij Syrië, toen ze werden klemgereden, uit hun
auto werden getrokken en zakken over hun hoofd kregen. Waar ze toen
terecht kwamen, weten ze niet.
Het was in elk geval
niet comfortabel. Je zou kunnen zeggen dat ze gemarteld werden.
Hun kidnappers wilden
losgeld. Na vergeefs te hebben aangeklopt bij de Deense ambassade,
kregen ze Jeppe's vader te pakken, hier in Aarhus. Via Skype onderhandelden de
gijzelaars met Jeppe's familie. Om hun punt kracht bij te zetten
ranselden ze hem af terwijl de Skype-verbinding on-line was. Zijn
familie moest het machteloos toehoren, en Jeppe moest het ondergaan –
in de wetenschap dat zijn familie live meeluisterde.
Lang verhaal kort: hij
is losgelaten, en zijn collega Rami Aysha ook. Of daar (en zo ja, hoeveel)
geld aan te pas is gekomen wil niemand zeggen.
De snelheid waarmee
alles gepaard ging, duidt er volgens deskundigen op dat de gijzelaars
geen politieke of religieuze oogmerken hadden. Met andere woorden:
het ging ze om het geld, en niets anders. Struikrovers dus.
Het is onduidelijk
hoeveel journalisten (en medewerkers van Artsen Zonder Grenzen,
bijvoorbeeld) nog vastzitten in Syrië en Libanon. In veel gevallen houden alle
betrokkenen het stil, tot de onderhandelingen afgelopen zijn. Kijk, om een idee te krijgen, eens op de site van Reporters Without Borders: http://en.rsf.org/
En Jeppe?
Die zit ergens in
Denemarken op een rustige plaats (ik gok: iemands zomerhuis) bij te
komen. Hij kan niet slapen, op z'n best een paar uur met
slaapmiddelen, om dan wakker te schrikken van de nachtmerries. Hij
huilt als hij denkt aan wat hij heeft meegemaakt. Of hij huilt zomaar
opeens.
Kortom, hij is een
emotioneel wrak op een manier die we ons hier in het westen van
Europa maar nauwelijks kunnen voorstellen.
Of hij zijn
freelance-werk weer kan oppakken zoals voor de gijzeling is nog maar
zeer de vraag. Wat hij in elk geval wil doen, is mensen helpen die in
dezelfde vreselijke situatie hebben verkeerd zoals hij.
En dat vind ik wel een
voorzichtig hoeraatje waard. Hup Jeppe! Je kunt het!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten